In het Besluit Begroting en Verantwoording (BBV, art. 19) is de verplichting vastgesteld dat de gemeenten ramingen van het EMU-saldo dienen te verstrekken over het voorafgaande jaar, het actuele jaar en het volgende jaar.

De begroting van Rotterdam is opgesteld conform een (gemodificeerd) stelsel van baten en lasten.
Het EMU saldo gaat niet uit van baten en lasten, maar gaat uit van ontvangsten en uitgaven van de gemeente, berekend op transactiebasis en overeenkomstig de voorschriften van het Europese systeem van nationale en regionale rekeningen in de Europese Unie.

Als gevolg van Europese regelgeving mogen EU-lidstaten een begrotingstekort (EMU-saldo) hebben van maximaal 3% van het bruto binnenlands product (BBP). Aan dit maximale tekort van 3% hebben, naast de Rijksoverheid, ook de decentrale overheden een aandeel. Zoals eerder aangegeven werkt de EMU-systematiek op een andere manier dan het (gemodificeerde) baten- en lastenstelsel dat de gemeenten hanteren. Het verschil tussen het exploitatiesaldo en het EMU-saldo is dat in het EMU-saldo
investeringsuitgaven en aan- en verkopen van grond zijn opgenomen maar geen afschrijvingen
en toevoegingen aan reserves en voorzieningen wat wel het geval is in het exploitatiesaldo. Bij een sluitende begroting kan een gemeente daardoor toch een negatief EMU-saldo hebben.

Het EMU-saldo van Rotterdam voor 2017 komt uit op -€ 383 miljoen. Het betekent dat in EMU-termen de uitgaven € 383 miljoen euro groter zijn dan de inkomsten, vooral als gevolg van de toenemende investeringen. Vooralsnog is er geen sanctie op overschrijding van het EMU-saldo bij begroting. Cijfers uit het verleden laten zien dat het gerealiseerde EMU-saldo (bij jaarrekening) altijd binnen de norm is gebleven, ook als een tekort was geprognotiseerd. Oorzaak is met name het planningsoptimisme bij investeringen. Er wordt gewerkt aan het verbeteren van de kwaliteit van de ramingen.